Shkruan: Fatmir Reçica
“Kosovë, Shqipëri, jemi një”.
Shpesh e keni dëgjuar këtë thënje.
A thua vallë si ndodhi që vëllau për vëllaun nuk ndjen gjë? Nëse jemi një, dhimja juaj duhet të na dhemb edhe neve dhe anasjelltas, dhimbja jonë duhet të ju dhemb juve. Sepse jemi një a po? Apo ndoshta këto janë veq fraza e brohoritje boshe?
Ndjeni, e bashkëndjeni me neve, atë qka përjetuam nga Serbo sllavët, e mos u sillni sikur nuk ka ndodhur gjë. Plaga e luftës së fundit në Kosovë është ende e hapur, kujtimet ende janë të freskëta, por disa shqip folësa me këso veprime po na e rifreskojnë edhe më shum.
Ndryshimin e bën ti, çoftë edhe kur je i vetëm, ndonëse mund të mos e përfundosh, por mund ta fillosh me Bojkotimin e ati birë shkinës.
Me që kan arritë të na ndajnë në troje, mos të arrijnë të na ndajnē edhe shpirtërishtë nëse vazhdoni të bëni këso veprime, neve na mbetet ta duam vetëm tokën pa njerëz si ky organizatori i këti festivali!
Vaj halli për ne.
Me respekt nga një i burgosur nga Sllavo, Serbo, Maqedonët, i cili arsyen e futjes në burg e ka bërjen e Shqipërise Natyrale.
