Përpara do vitesh kisha një projekt në Kosovë me amerikanët dhe kur filluam projektin të gjithe ne shqiptarët “Urime, Urime, Urime”, më shikon miku im dhe më thotë: “Ju shqiptarët jeni shumë formal dhe shumë qejf i keni fotografitë”.
E shikova dhe u acarova sepse e kam zakon te mbroj popullin tim cdohere përpara ndërkombëtarëve, i thash “Je gabim, nuk na njeh dhe mos paragjyko”.
Ai u përgjigj: “Gjithe këto media, gjithë kjo bujë, u desh të bëhet kur të kryhet”.
Ndryshova temën sepse e dija realitetin.
Epilogu është që ne u plakëm me çifteli, poezi dhe me festa. Sot është Dita e Alfabetit Shqip dhe e pyes veten duke kujtuar dhe mikun tim amerikan, sa bëmë ne shqiptarë për Manastirin?
Gjuha jonë ku mbeti në Manastirë?
Gjuha shqipe ku mbeti në Maqedoninë e Veriut, a duhet të mbetemi të kënaqur me 20%?
Pse sot të gjithë lavdëroheni kur akoma jemi popull i diskriminuar në qelizë të kombit të quajtur Gjuha Shqipe?
Festojmë sepse kështu manipulojmë me vota miku im…
E gëzofshi ju që keni bërë për gjuhë dhe që e doni, ndërsa ju që e shfrytëzuat gjuhën për vota mos llomotitni shqip por shkruani vetëm 20% shqip.
Alfabetin shqip e pasuruat me analfabetë edukatorë sepse ju krijuat edhe institucionet private ku shisni diploma me gjuhën shqipe, tash?
Tash strukeni atje ku e keni vendin sepse e morët në qafë edhe gjuhën shqipe.
