Policia në Paris janë përplasur me policinë pasi që qeveria franceze vendosi ta shtyjë reformën e pensionit pa vota në parlament.
Turma të njerëzve u mblodhën në sheshin Place de la Concorde në përgjigjje të rritjes së moshës së pensionimit nga 62 në 64 vjeç, raporton BBC.
Kjo reformë ka nxitur që dy muaj debate të ashpra politike dhe greva.
Më në fund, kryeministrja e Francës, Elisabeth Borne u thirr në nenin 49:3 të kushtetutës – i cili lejon qeverinë ta evitojë votën në parlament.
Ky vendim u mor vetëm disa minuta para se të mbledheshin deputetët për të votuar këtë projektligj, sepse nuk kishte garancion që të votohet nga mazhoranca.
Një mocion mosbesimi kundër qeverisë së presidentit Emmanuel Macron, e ka sugjeruar liderja e opozitës së ekstremit të djathtë, Marine Le Pen.
Udhëheqësja e partisë së majtë La France Insoumise (LFI), Mathilde Panot postoi në Tëitter se Macron e kishte zhytur vendin në një krizë qeveritare, pa legjitimitet parlamentar apo popullor.
Mijëra njerëz dolën në rrugët e Parisit dhe qyteteve të tjera franceze për të refuzuar masën, duke kënduar himnin kombëtar dhe duke valëvitur flamujt e sindikatave.
Disa protestues u përleshën me policinë në mbrëmje. Një zjarr u ndez në mes të Place de la Concorde dhe policia me mburoja dhe shkopinj hodhi gaz lotsjellës dhe u zhvendos për të pastruar sheshin.
Policia e Parisit i tha agjencisë së lajmeve AFP se rreth 120 persona u arrestuan.
Por, sindikatat u zotuan të mbajnë kundërshtimin e tyre ndaj ndryshimeve të pensioneve, me Confédération Générale du Travail (CGT) (Konfederata Gjenerale e Punës) duke thënë se një ditë tjetër grevash dhe demonstratash ishte planifikuar për të enjten më 23 mars.
Procedura kushtetuese që ka nxitur gjithë këtë zemërim mund të tingëllojë e errët, por është shumë pjesë e fjalorit politik në Francë.
Edhe pse Macron u rizgjodh vitin e kaluar në një platformë të reformave të pensionit, koalicioni i tij qeverisës nuk ka shumicën në Kuvend dhe do të kishte nevojë për mbështetje nga partia republikane për të kaluar ndryshimet e pensioneve.
Zyrtarët nga partia e Rilindjes së Macron e kaluan mëngjesin në mënyrë të dëshpëruar duke rrahur anëtarët në radhë në një përpjekje për të miratuar projektligjin e tyre.
Ata e dinin se disa nga deputetët e tyre mund të votonin kundër ose abstenonin, duke u përballur me mospopullaritetin e dukshëm të projektligjit, ndaj iu drejtuan kompetencave të veçanta kushtetuese.
Por sa herë që një qeveri thirret në nenin 49:3, mund të jetë e sigurtë se do të akuzohet menjëherë se ka shkelur vullnetin e popullit.
Në fakt, është përdorur saktësisht 100 herë në më shumë se 60 vjetët e Republikës së Pestë dhe nga qeveri të të gjitha nuancave.
Natyrisht, ai tenton të përdoret më shpesh nga qeveritë që nuk kanë një shumicë të integruar në parlament, si ajo e socialistit Michel Rocard në vitet e ’80ta dhe nga Elisabeth Borne të enjten.
Përdorimi i procedurës është një mënyrë për të anashkaluar një votë që mund të humbasë, por ana negative për qeverinë është se partitë opozitare mund të paraqesin menjëherë një votë mosbesimi.
Nëse këto votohen, qeveria bie. Kjo është një mundësi teorike aktualisht, por e pamundur, sepse do të nënkuptonte që e djathta ekstreme, e majta dhe pjesa më e madhe e opozitës konservatore të bashkohen.
Mosmarrëveshja edhe njëherë e bën Francën të duket e pareformueshme. Në krahasim me vendet e tjera të Evropës, ndryshimi i moshës së pensionit nuk është aspak dramatik.
Por projektligji përshkruhet rregullisht nga kundërshtarët si “brutal”, “çnjerëzor” dhe “degradues”.
Morali në Francë është i ulët dhe bëhet më i ulët, dhe njerëzit e shohin daljen në pension si një pikë të ndritshme në të ardhmen. Por shumë mendojnë se kjo është qeveria e një njeriu të pasur duke e hequr edhe atë.
