Shkruan: Mr.Ali Hertica
Empatia është jashtë. Mjafton të shikosh rezultatet e zgjedhjeve për ta kuptuar këtë. nuk fitoi pavarësisht tonit të tij të ashpër dhe fyes, por për shkak të tij,po gjëmon në zemrat e njerëzve që duan të ndihen të parë në një ku preferon të flasë për “veprime të ashpra” sesa për një shoqëri që po ngurtësohet nga brenda.
Këta nuk janë udhëheqës. Këta janë të mbijetuar. Njerëz që e mbyllën ndjeshmërinë e tyre në një vend të sigurt diku shumë kohë më parë dhe humbën çelësin. Dhe kështu mbetemi me një klimë politike në të cilën empatia shpërfillet si dobësi, ku mirëkuptimi ngatërrohet me naivitetin dhe ku “kujdesi për njëri-tjetrin” thjesht nuk bëhet.Kjo nuk ka të bëjë me të majtën ose të djathtën. Kjo ka të bëjë me pjekurinë emocionale. Për aftësinë për të pranuar ndryshimet. Të jesh në gjendje të lësh mënjanë pikëpamjen tënde për një moment dhe të dëgjosh personin tjetër,lideri që nuk mbron popullin, ai mbron paaftësinë e tij për t’u lënduar të tjerët në politik që nuk ka të bëjë me pushtetin, privilegjin apo përgjegjësinë.
Sjellja “e ashpër” ose “e ftohtë” zakonisht nuk është gjë tjetër veçse traumë e pazgjidhur. Njerëzit që nuk kanë mësuar të rregullojnë emocionet e tyre e vendosin botën në modalitetin e mbijetesës. Ata zgjedhin kontrollin mbi lidhjen. Dhe kjo është pikërisht ajo që shohim të reflektohet në skenën politike. Ne qeverisemi nga njerëz që nuk janë përballur kurrë me dhimbjen e tyre dhe që tani bëjnë politika bazuar në ngurtësim në vend të lidhjes.Ne votojmë për këdo që bërtet më fort se nuk është faji ynë. Sepse është më e lehtë të gjesh një kokë analfabete sesa të dallosh se ku ke mangësi. Më e lehtë është të jesh kundër “të zgjuarit” sesa të pyesësh veten pse në të vërtetë të bën kaq të zemëruar.
Pjekuria emocionale do të thotë: të njohësh dhimbjen tënde pa e projektuar atë te të tjerët. Por politika Kosovare funksionon me projeksion, që e quajmë vendosmëri, por është frikë,rikë nga ndjenja, nga lidhja, nga marrja e përgjegjësisë.Empatia kërkon diçka që këta politikanë e shmangin sistematikisht vetë-ekzaminimin.kurajo,pjekuria emocionale aftësia janë vetëm për të pranuar dhimbjen tënde, por edhe për të guxuar të durosh atë të të tjerëve, pa u bërë menjëherë antagoniste.
Një shoqëri që zgjedh udhëheqësit e saj bazuar në atë se kush është më pak empatik është si një familje që kurorëzon babanë e saj të pandjeshëm dhe autoritar suprem sepse “të paktën ai është i qartë”. Duket e drejtpërdrejtë për një moment, por të shkatërron nga brenda.Ne kemi nevojë për udhëheqës që nuk bërtasin më fort, por dëgjojnë më butë. Jo të mbijetuar të traumatizuar me kostume dhe pallto, por njerëz të shëruar që mund t’i mbajnë të tjerët pa i dominuar ata. Udhëheqës që e kuptojnë se empatia nuk është fundi i rendit, por fillimi i qytetërimit.Pa empati, ne nuk jemi asgjë. Ne jemi thjesht ego të automatizuara që luftojnë me njëri-tjetrin deri në fjalën e fundit. Pastaj ata që bërtasin, analfabetët emocionalisht, fitojnë dhe të gjithë humbasim.Unë e shoh empatinë si një shenjë qytetërimi. Dhe në përvojën time, një “ne” kaq e përgjithshme është një iluzion. Në fund të fundit, të pjekurat dhe të gjelbrat përzihen së bashku në këtë botë. Dhe kjo çon në shumë përplasje dhe keqkuptime rreth tyre. Empatia, si një homologe e ngrohtë e egoizmit “të ftohtë dhe të biznesit”, më kujton një ndërtesë unike që mbështetet në një themel të qëndrueshëm të përvojës jetësore. Një ndërtesë pronari i së cilës vazhdimisht ndryshonte karakterin dhe pamjen e saj sepse ai ruante gjithnjë e më shumë mësime të dhimbshme dhe të këndshme jetësore brenda saj, me qëllim që t’i vinte në praktikë më vonë. Në këtë udhëtim edukativ zbulimi, ne përjetojmë se si ndihet të bëjmë njëri-tjetrin të lumtur ose të lënduar, dhe në fund të fundit veprojmë në përputhje me rrethanat. Politikanët janë shpërdorues ata marrin fonde nga grupe që përfitojnë nga shpërbërja e shoqërive të tjera.,,,Duke ikur nga kontrolli i liderëve politikë
Një referendum u lejon njerëzve injorantë të ndikojnë në rezultatin, është një formë e shtrembërimit të konkurrencës.Një rrugë shpëtimi një mënyrë për të shpëtuar nga kontrolli i liderëve politikë. Referendumi është në thelb një koncept i çuditshëm në një demokraci parlamentare. Populli zgjedh përfaqësuesit, por në fund të fundit ende dëshiron të mbajë vetë frenat.Megjithatë, mund të japë një zgjidhje për disa çështje. Disa gjëra. Pa dashur të përkëdheli veten pas shpine, mendoj se niveli im i inteligjencës është mbi mesataren holandeze. Unë jam gjithashtu i angazhuar politikisht, në kuptimin që lexoj mirë gjatë kohës së zgjedhjeve dhe ndjek deri në një masë lajmet rreth Dhomës së Përfaqësuesve. Mundohem të di se çfarë po ndodh, çfarë po ndodh.Nuk mund të jap një përgjigje. E di që jemi bashkë në këtë. Se ka njerëz pro dhe kundër. Se do të na përçmojnë nëse dalim jashtë, por se mund të jetë një lëvizje e mirë ekonomikisht.
Kohët e fundit lexova një artikull në të cilin autori deklaroi se mendonte se ekonomia ishte bërë shumë e vështirë, shumë e pakuptueshme për politikanët. Unë mendoj se kjo është larg nga rasti me Evropën. Në çdo rast, përgjegjësit e kuptojnë situatën më shumë se unë. Shumë më tepër. Dhe pastaj nuk kam përmendur as nivelet më të ulëta të shoqërisë, nivelet ku praktikisht askush nuk interesohet për atë që po ndodh në Hagë. Edhe në qarqet e mirëinformuara, Evropa është një çështje e vështirë për t’u kuptuar.Ai beson se të gjithë votuesit duhet të jenë në gjendje të shprehin mendimin e tyre për situatën. Ajo që Bennink harron është se një pjesë e madhe e holandezëve nuk kanë njohuri për të formuluar një opinion të qartë. Bashkimi Evropian është kompleks. Dalja ka pasoja të mëdha, pasoja që është e vështirë të parashikohen.
Është e papërgjegjshme të lejohet që çdo shtetas Kosovar me të drejtë vote të marrë pjesë në vendimmarrje. Ne, sepse padyshim që unë e konsideroj veten në mesin e tyre, thjesht nuk e kuptojmë mjaftueshëm këtë temë.Sigurisht, ky është paksa një thjeshtim i tepërt, por një diskutim i gjerë me argumente të qarta si nga ithtarët ashtu edhe nga kundërshtarët është një alternativë më e mirë sesa një opinion i rastësishëm nga një qytetar i rastësishëm Referendumi i lejon të paditurit të ndikojë në rezultatin. Është një formë e shtrembërimit konkurrues. Le t’ua lëmë vendimet që kanë vërtet rëndësi atyre që dinë vërtet se çfarë po bëjnë, ose të paktën atyre që mund të pritet të dinë se çfarë po bëjnë. Drejtuesit e Kosoves se dinë më mirë se çfarë duhet bërë se çdo kalimtar i rastësishëm. Ata mund të krijojnë një opinion përmes debateve,pikërisht ashtu siç ishte menduar sistemi ynë politik…
