Njëherë, duke folur për shkeljet e të drejtave të shqiptarëve në Kosovë, një shqiptar më falënderoi. Ia ktheva se s’kishte nevojë të më falënderonte meqë këtë s’po e bëja për shqiptarët, por së pari për ndërgjegjen time. Së dyti, meqë është në interes të popullit sërb të mos identifikohet me diçka të tillë, të mos e ketë një hipotekë të tillë historike përgjithmonë.
Jednom, dok sam govorio o kršenjima prava Albanaca na Kosovu, jedan Albanac mi je zahvalio. Odgovorio sam mu da nema potrebe da mi zahvaljuje, jer ja to ne govorim radi njih, već pre svega radi sopstvene savesti. Drugi razlog je zato što je to u interesu srpskog naroda, da se ne poistovećuje sa tako nečim, da ne vuče večno tu istorijsku hipoteku sa sobom.
Once, when I was talking about the violations of the rights of Albanians in Kosovo, an Albanian thanked me. I replied that there was no need to thank me as I was not doing it for the Albanians, but first and foremost for my own conscience. And secondly, since it was in the interest of the Serb people not to be identified with such things, not to carry such a historic burden forever.
