Që elita politike kontrollon dhe krijon çdo problem për ne qytetarët, njerëzit e thjeshtë, e tregon edhe fakti i “hirësisë” së tyre gjatë festave.
Nuk ka retorikë luftarake, nuk ka fyerje gjerësisht të dukshme të disidentëve politikë, shprehje urrejtjeje ndaj popujve të përkatësive të tjera kombëtare dhe fetare, ngritjen e ushtrisë, policisë, krijimin e një atmosfere pasigurie nëse do të ketë ngrohje dhe rrymë nesër…
Nuk ka asnjë lajm toksik për të ekspozuar qytetarët e varfër, të cilët shpenzuan ato pak para që kanë në dispozicion për Vitin e Ri dhe Krishtlindjet.
Nuk ka specifika që karakterizojnë 360 ditët e vitit, e ato janë lufta, uria, vdekja dhe kërcënime të ngjashme. Është “dhurata” e qeverisë serbe për festat e Vitit të Ri për qytetarët e saj. Strategjia e tyre mediatike mbi “hirin” e lartpërmendur.
Na lënë të qetë vetëm për ato pak ditë. Por, si çdo gjë “e bukur”, edhe asaj i erdhi fundi.
Si mund të harrojmë edhe një herë se nuk kemi para dhe se shumica prej nesh jetojnë në varfëri të rëndë dhe përtej privilegjeve që kanë në dispozicion, veçanërisht pas një pushimi të vogël që, siç është vërtetuar, ndikon negativisht në bindjen dhe besimin e verbër në ata që i manipulojnë, një derdhje e re urrejtjeje ndaj atij “tjetrit” dhe artificialisht, për hir të arritjes së qëllimeve personale, shkaktoi konflikte.
Ato 360 ditë të vitit të humnerës në varfëri edhe më të thellë, në përgjegjësinë e turbullt dhe kalimin e saj në rrethana mbi të cilat qeveria në Serbi supozohet se nuk ka ndikim, po fillojnë sërish.
Për shembull, rasti i parë i tillë do të ndodhë menjëherë pas Krishtlindjeve Ortodokse. Përfaqësuesit e BE-së, SHBA-së, Francës dhe Gjermanisë duhet të vizitojnë Beogradin pas festave të Krishtlindjeve, për të përshpejtuar zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Është raportuar nga gazeta e regjimit – “Novosti”.
Beogradin duhet ta vizitojë fillimisht përfaqësuesi special i BE-së për dialogun ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, Miroslav Lajçak, dhe i dërguari special i SHBA-së për Ballkanin Perëndimor, Gabriel Escobar, së bashku me të dërguarit e presidentëve francezë dhe gjermanë, Emanuel Bonne dhe Jens Pletner, ndërsa janë të mundshme edhe vizita nga zyrtarë të tjerë.
“Novosti” raporton, siç e ka porositur të shkruajë qeveria e Aleksandar Vuçiqit, se qëllimi i atyre vizitave është që të bindin udhëheqjen shtetërore serbe që të fillojë negociatat politike me Prishtinën, të cilat do të bazoheshin në propozimin franko-gjerman, pra propozimin e Bashkimit Evropian për çështjen e Kosovës.
Do të ketë dramë e ulërima. Por vetëm për ne të varfrit. Jetët e të cilit i kontrollon Aleksandar Vuçiqi. Pjesa tjetër janë rregullime për atë që duhet të bëjë, të cilat i shmang prej kaq vitesh. Sepse është frikacak dhe sepse është i korruptuar dhe ka frikë vetëm për fatin e tij. Të ekspozohet në çdo të pavërtetë që ka thënë dhe në të gjitha veprat e liga që ka bërë.
Është njësoj keq që Aleksandar Vuçiqi ta njohë dhe të mos e njohë Kosovën. Një politikan që frymëzoi politikisht në vdekjen dhe krimet kundër shqiptarëve të Kosovës gjatë viteve të nëntëdhjeta, pa mëshirë i shtyu qytetarët e tij në fushëbetejë për të qenë vetëvrasës apo kriminelë lufte nën komandën e xhelatëve dhe nënshtetasve të Slobodan Millosheviqit, Vojisllav Shesheljit, Ratko Mlladiqit, Radovan Karaxhiqit… ndërsa të pasmet e tij i mbrojti pikërisht nga veprime të tilla – nuk mund dhe nuk duhet ta njohë pavarësinë e Kosovës.
Duart e tij janë të përgjakura.
Gjithashtu, një person i tillë nuk mund të bllokojë procesin e njohjes dhe kjo për të njëjtën arsye. Me veprimtarinë e tij 30 vjeçare “politike” e veçoi nga Serbia duke vrarë 10 mijë shqiptarë të Kosovës, motrat dhe vëllezërit tanë.
Një “politikan” i tillë, aq më tepër që në dhjetë vitet e mëparshme nuk ka bërë asgjë për t’u penduar sinqerisht në asnjë mënyrë, qoftë edhe në gjestin dhe mënyrën më të vogël, si qenie njerëzore, dhe kjo do të thoshte, për përmasat e mëkatit, refuzim për të marrë pjesë në jetën publike (pasi veçse nuk ka pasur lustrim), nga pikëpamja e moralit elementar, nuk mund të marrë asnjë vendim politik.
Dhe ky nuk duhet të jetë vendim “yni”, por i tij, personal, nëse sot nuk do të përfshihej në një korrupsion kaq të thellë. Ndryshe nga vitet nëntëdhjetë, tani korrupsioni “mbulohet” vetëm nga kërcënimet për luftë, por edhe me kërcënime reale.
Opinioni është botuar fillimisht në të përditshmen e pavarur serbe “Danas”, dhe është përkthyer nga Klankosova.tv
