Trashëgimia jonë kulturore nuk është vetëm një gjurmë e së kaluarës, por një kujtim i gjallë që vazhdon të pulsojë në të tashmen. Shtresat arkeologjike, tradita shpirtërore, njohuritë artizanale dhe energjia artistike bashkëkohore krijojnë kryeqytetin simbolik unik të Maqedonisë, një vlerë që nuk mund të replikohet ose importohet, thotë Ministri i Kulturës dhe Turizmit Zoran Lutkov në një intervistë për MIA-n.
Sipas tij, këtu qëndron potenciali që vendi të bëhet një destinacion që vizitohet jo vetëm me sy, por edhe me mendje.
“Maqedonia duhet të bëhet një hapësirë ku historia nuk tregohet, por përjetohet; ku trashëgimia nuk mbahet nën xham, por përkthehet në një gjuhë moderne përmes mjeteve dixhitale, narrativave të reja dhe praktikave artistike bashkëkohore”, thotë Lutkov.
Sipas tij, qëndrueshmëria e turizmit nuk është vetëm një parametër ekonomik, por një çështje e krijimit të një përvoje të thellë dhe autentike. Një turist që qëndron për dy ose tre ditë nuk është vetëm një konsumator, por një pjesëmarrës në ekosistemin kulturor lokal.
“Ne po zhvillojmë paketa 48 dhe 72-orëshe që ofrojnë një përvojë autentike dhe bashkëkohore. Ky është një përpjekje për të krijuar një ritëm që i lejon vizitorit të ndiejë vendin përmes arkeologjisë, muzeve, gastronomisë, ngjarjeve artistike dhe takimeve të drejtpërdrejta me kulturën lokale”, thotë Lutkov.
Ai shton se përvojat gastronomike janë një zgjatim i hartës kulturore. Marka maqedonase duhet të jetë e dukshme në të gjitha rrugët dhe toponimet turistike – nga Stobi deri te veraritë në Negotinë, Kavadar, Veles, Gradsko, Demir Kapi, dhe tabelat promovuese duhet ta nxjerrin në pah Maqedoninë edhe para kufirit me Serbinë.
“Maqedonia ka zanate të gjalla, këngë të gjalla, zakone të gjalla. Nuk është muze, por realitet. Qëllimi është t’i lidhim këto tradita me turizmin: punëtori, programe interaktive, rituale kulturore, përvoja gastronomike që tregojnë historinë. Ne e vendosim kulturën bashkëkohore si urë. Teatri, baleti, muzika, arti e tregojnë Maqedoninë si një vend që nuk jeton në të kaluarën, por e mbart atë si një forcë për të ardhmen”, thotë Lutkov.
