“Të flas pak edhe unë”…

Shkruan: Nijazi Muhamedi

(Rreth fjalës së kryetarit të Akademisë së Shqipērisë të mbajtur dje në Prishtunē…)
-“Tri akademive” u bie tagri moral e kombëtar të TA VENË NË VEND DENJËSINĒ E MENDJES, DIJES GJUHËSORE SHQIPTARE, tē vetëposhtēruar nga politika me gēnjeshtrën se “gjuha shqipe qenka zyrtare edhe në Republiken e Maqedonise se Veriut (RMV)”;
-KËSHILLI NDĒRAKADEMIK (AKADEMIA E SHQIPËRISĒ – AKADEMIA E KOSOVËS), edhe përnga formula institucionale e ngritjes dhe jo vetēm, NUK ĒSHTĒ AQ I GODITUR QĒ TË JETĒ INSTITUCION GJUHËSOR, NË FAKT, NUK ĒSHTĒ KRYEINSTITUCION STANDARDIZIMI GJUHËSOR. Ështē një formulē e kopjuar pa lodhur shumë mendjen nga ish praktika e “gjuhëve të perbashkēta” (çeko-sllovake,serbo-kroate…).
-GJENEZA E NGJIZJES SË GJUHĒS LETRARE SHQIPE, OSE GJENEZA E NORMĒZIMIT TË PĒRNJĒSUAR E SHQIPES KA MARRĒ NISJE NË TETOVĒ, MĒ VITIN 1963, DHE MBARON NĒ PRISHTINĒ ME KONSULTĒN GJUHĒSORE, MĒ VITIN 1967;
-SHKOLLA SHQIPE NĒ MAQEDONI, nga fatosat e “shkollës filltare” e tetëvjeçare gjuhēn e pērnjësuar, gjuhēn shqipe standarde e kanë mësuar të parēt nga “REVISTAT PËR FĒMIJË “FATOSI” DHE “GĒZIMI”, QË E BOTONIN SHKRIMTARËT FEJZI BOJKU DHE MEHMEDALI HOXHA….