Kohët e fundit po vërejmë se qeveria e Maqedonisë së Veriut është duke investuar në infrastrukturën rrugore, sidomos në disa zona të banuara me shqiptarë dhe në anën tjetër nuk bën një zgjidhje të duhur një kategorie njerëzish që s’mund t’i quash as qytetarë por ca rrugaçër që nuk është se janë as lypsiqarë por vetëm se janë mësuar të jetojnë nga djersa e huaj, duke zgjatur duart e tyre pa pikë turpi, sikur t’i kemi borxh t’i japim nga paratë tona.
Me përgjegjësi e them termin rrugaçër, dhe këtu kam parasysh të rriturit (nga ata) që nxjerrin fëmijët që s’dihen se as të kujt janë, sidoqoftë, prapëseprapë më dhimbsen fëmijët e tyre që nuk kanë asnjë faj që dolën në këtë botë pa i pyetur fare dhe pa dijeninë se çfarë i pret. Në këtë pikë qeveria duhet ndërmerr urgjentisht t’i shqyrtojë rastet e tilla, fenomenin në fjalë që kohët e fundit janë shtuar edhe më shumë dhe që të marrë të paktën mbrojtjen e të drejtës së jetës së atyre fëmijëve të shkretë që edhe ashtu e ka obligim kushtetues. Kjo pasqyrë e tyre nëpër rrugët tona, kjo ‘zhagitje’ e tyre nëpër kryqëzimet rrugore në semaforë sikur na tregon që fenomeni i tyre është njëfarë krize e neve qytetarëve: mirëqenia jonë, instutucionet tona, e mbi të gjitha vetë shteti jonë, që jemi edhe ne në kryqëzime rrugësh që presim ndihmë nga një dorë e sipërme, e fuqishme, mirëpo rasti dhe fenomeni i tyre vetëmse na demonstrohet në miniaturë…
Pasqyrë e shëmtuar dhe nënçmuese për një shtet dhe për të gjithë ne si shoqëri e po këtij shteti.
Shkruan: Fitim Nuhiu
